اول و آخر
زندگی در میان خطوط
198,000تومان
اگر باز هم با تمام این احوال، احتمال آن برود که با بیان برخی نکات
آزردهخاطرتان کنم، پیشاپیش عذرخواه وجود محترمتان هستم و رنجیدگیتان
را به پای دقت شما و عنایتی که به نوشتههایم داشتید میگذارم و البته خود را
بسیار خوشبخت میدانم که فرهیختگانی چون شما مخاطب قلم ناتوان من هستند
و از کنار کاستیهایش بیتفاوت گذر نمیکنند.
در خموشی حرفهای مختلف یک « ؛ در آخر، همانطور که صائب تبریز یفرمودند
من نیز امید بر آن دارم که ،» نقطهاند، میکند این جمع را تیغ زبان از هم جدا
اختلافات و دلخوریهامان برآمده از دغدغههای مشترک باشند و همگی با هدف
بهبود وضع موجود به کلمه درآیند. زیرا اگر چنین نباشد، اساساً جامعهای وجود
ندارد و ما همه بیخانمانهایی متعلق به هیچ کجا هستیم.
سلام؛
در مدت زمانی که به نگارش و ویرایش این کتاب ) اگر بتوان آن را کتاب نامید(
مشغول بودهام، به دفعات از نوشتن دلسرد شدم و ادامهء نگارش را امری بیهوده و
بیثمر دانستم. در بسیاری از آن روزها، تعداد کلماتی که حذف میشدند از
کلماتی که اضافه میشدند بیشتر بود و شبهای زیادی را نیز از فکر روزهای پس
از این با چشمان باز به صبح رساندم. زیرا که فکر به این مطلب که یکباره مسئول
هفت هزار کلمه با هفت هزار معنا شوم برایم ترسناکترین کابوس دنیا بود. هزار
کلمه که با دستها و پاهای کوچکشان به روی کاغذ راه میروند و مرا صاحب
خویش میدانند.
اما آنچه مرا بر این وا داشت تا در این خیال کابوسوار برداشتن گامهای لرزانم
را ادامه دهم، شوق روزی بود که دهشتها تمام میشوند و من فرصتی برای
ترمیم ضعفهای خود در این مسیر خواهم یافت. از این بابت محتاج نظر شما و
دیدگاه گرانبهایتان هستم وگمان میکنم بنا بر همین احتیاج شورانگیز، در
سالهای آتی نیز به نگارش ادامه دهم. زیرا نوشتن برایم هیچ نیست جز فرصتی
برای نیوشیدن و مجدد نگریستن بر کاستیهای بیحد و اندازهء خود
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.